واژه ای به اسم انتقام ...
 |
مصاف یوونتوس و اینتر همیشه از حساسیت و اهمیت زیادی برخوردار بوده، رقابتی که پس از فصل 2006 شکل جدیدتری به خود گرفت و از یک دیدار سنتی و دربی کشور به یک نبرد حیثیتی تبدیل شد، اما این مصاف امسال با حضور یک مربی یوونتوسی روی نیمکت نراتزوری چهره دیگری نیز به خود گرفته، چهره ای که به بیش از یک بازی فوتبال و حتی زورآزمایی باشگاهی تبدیل شده و نمی توان آن را تنها مبارزه دو تیم دانست.
حضور انتونیو کونته در تیم رقیب سنتی پس از سه سال تجربه موفقیت آمیز همراه یووه و آغاز دوره جدیدی از سلطه گری بانوی پیر بر فوتبال ایتالیا سبب شده تا چهره رقابت این دو رقیب دیرینه به نوعی کینه ورزی تغییر جهت داده تا جایی که حتی دشمنی پس از هدیه دادن اسکودتوهای یووه به اینتر زیر سایه این جانشینی جای گرفته و همه هچیز حول محور حضور کونته روی نیمکت نراتزوری می چرخد.
برخی معتقدند کونته به دنبال انتقام گیری ست، هر چند که نمی توان به راحتی دلیلی برای انتقام گرفتن از یووه توسط کونته یافت، اما مطمئنا موفقیت های بعدی یووه بدون او می تواند کونته را به نوعی انتقام جویی سوق دهد.
کونته ای که در زمان حضورش در یووه محبوب هواداران شد اما به ناگاه در حالی که تنها یک جلسه از تمرین ابتدایی پیش فصل می گذشت از سمت خود استعفا داد و یوونتوس را ترک کرد، حرکتی که موجب شد یوونتوسی ها او را خائن بدانند، او مربی ای بود که در همان سال ها نیز برخی از یوونتوسی ها او را مربی مورد اعتمادی نداستند و گفتند او بیش از اینکه به فکر یووه باشد، به فکر رکوردشکنی به نام خود در یووه است و جدایی اش این احتمال را پررنگ تر کرد، او انتظار نداشت که یوونتوس بدون او نیز چنین راه باشکوهی را سپری کند، راهی که همچنان نیز با قدرت پیش گرفته و به نظر نمی رسد به فکر توقف آن باشد.
این همان مسئله ای ست که می تواند شعله های انتقام را برافرازد، اما انتقامی دو طرفه که یک طرف آن کونته و اینتر است و طرف دیگر آن بیانکونری، یوونتوسی که از انتقال بازیکن و مربی سابق خود به رقیب و دشمن همیشگی خشمگین و عصبانی ست و در مقابل اینتری ست که به دنبال توقف سلطه هشت ساله یوونتوس توسط یک یوونتوسی ست.
این همان اندیشه محبوب آنتی یوونتوسی های ایتالیاست، کسانی که فهمیدند نمی توانند به این راحتی ها بانوی پیر را متوقف کنند حالا چشم به موفقیت یک یوونتوسی سابق دوختند تا شاید با اندیشه ای یوونتوسی در قالبی آنتی یووه ای موفق به پایان دادن سلطه چند ساله بیانکونری بر فوتبال سرزمین چکمه ای شود.
کونته ای که این بار نیز مطمئنا بیش از اینکه به اینتر و پیروزی های این باشگاه توجه کند به فکر ثبت موفقیت دیگری به نام خودش است، عاملی که می تواند سبب ناکامی نراتزوری در طول زمان شود.
اما در آن سمت میدان، یوونتوسی ست که به خوبی سال های سخت را پشت سر گذاشته و به مرحله ای از تکامل رسیده که به راحتی نمی توان آن را از انگیزه ها و اهداف اش دور کرد، چندان تفاوتی نمی کند که چه مربی ای روی نیمکت این تیم نشسته باشد، این باشگاه قالب پیروزی و سلطه گری را به خود به خوبی گرفته و از هر تغییر برای بیشتر نزدیک شدن به اهداف اش بهره می برد و بیش از اینکه به حضور کونته در اینتر توجه کند به فکر ثبت رکورد و قهرمانی دیگری ست. و حالا که مربی سابق شان هدایت دشمن دیرینه اش را به عهده گرفته چه خوب که بتوانند او را شکست دهند تا ثابت کنند در مجموعه یووه تنها یوونتوس است که اهمیت دارد و دربی امثال نیز یک نبرد سنتی میان دو باشگاه یووه و اینتر ست و به جدال یوونتوس و کونته تبدیل نشده. هر چند که هواداران هر دو باشگاه بیشتر به نوعی انتقام گیری در دربی امسال می اندیشند.
